Son günlerde sıkça duyduğumuz bir kelime Siyonizm. Kimi yazarlara düşüncelere göre bir kelimeden daha fazlası. Dokunulmaz bir konuyu ele aldığımızı da hatırlatmak istiyoruz. Örneğin Avrupa’nın gelişmiş devletlerinden Fransa’da hiçbir tehlikeyle karşılaşmadan Katolik inancı eleştirilebilir. Marksizm konuşulabilir. Ateizm tartışılabilir. Yahut Amerika ve Sovyet Rusya yerden yere vurulabilir. Bütün bunları yaparken normal tartışma ve çekişmenin ötesinde hiçbir riski göze almak zorunda değilsinizdir. Fakat Siyonizm denince tüm dünya değişmektedir. Peki Siyonizm nedir? Gelin videonun devamında hep beraber görelim.
(intro)
Siyonizm, dini ve siyasi iki ayrı projedir ve bu projelerin birbirine karıştırılmaması gerekmektedir. Dini Siyonizm daha çok İsrail mistikleri tarafından savunulmuştur. Bu inanç, Yahudiliğin Mesihçi bekleyişi içinde yaşadığı büyük ümide bağlıdır. Bu inanca göre zamanların sonunda Mesih ortaya çıktığında Tanrı’nın saltanatı başlayacak ve dünyanın bütün ırkları tek bir ırka bağlanacaktır. Bütün insanlık tek bir gerçeğin etrafında toplanarak İbrahim ve Musa peygamberlerin kıssalarının anlatıldığı yere yani Filistin’e dönecektir. Bu durum Filistin’e doğru bir hac yolculuğu ve bu yerlerde manevi bir hayat yaşamak isteyen insanlar meydana getirmiştir. Daha yakın bir tarihte 19. yüzyılda ortaya çıkan Siyon Aşıkları, Filistin toprağında Yahudi inanç ve kültürünü yaşamak için bir merkez kurmak istemişlerdir. Dini Siyonizm, çok sınırlı bir insan topluluğu tarafından benimsenmekte ve siyasi programlara yabancı bir yapıyla devam etmektedir. Ayrıca diğer insanlar ve inançlarla bir sorunu yoktur.
Siyasi Siyonizm ise Theodor Herzl ile beraber doğdu. Herzl, doktrinini 1882’den itibaren Viyana’da oluşturmaya başladı. 1894’te onu Judenstaat adını verdiği Yahudi Devleti kitabında sistemleştirdi. 1897’de Basel’de Dünya Siyonist Kongresi’nde ilk defa somut uygulamasını başlattı. Dini Siyonizm’in aksine Herzl sonuna kadar kaskatıdır. Hatta Yahudiliği bir din olarak savunanlara karşı amansızca savaşır. Tam da bu nedenle siyasi Siyonizm ve dini Siyonizm’in karıştırılmamasını bir daha vurguluyoruz. Herzl; Alfred Dreyfus adında, Yahudi kökenli Fransız subayının 1894’te orduya ihanet ettiği ileri sürülüp mahkûm edilmesi olayından çıkardığı pratik sonuçlar sayesinde Siyasi Siyonizm’in çerçevesini çizmiştir. Kurmak istediği Siyonist devlet için çıkardığı sonuçlar şu şekildedir:
Bu devlet “boş” bir arazide kurulmalıdır. O çağda geçerli olan sömürgeciliğin bu en karakteristik görüşü, söz konusu devlet kurulurken yerli halkın hiç göz önünde bulundurulmayacağını haber vermektedir. Herzl ve kendisinden sonra siyasi Siyonizm’i yürütenler, bütün siyasi görüşlerini sömürgeciliğin bu en önemli ilkesi üzerinde yoğunlaştırmışlardı. Bu ilke daha sonra Siyonist teşebbüsün tüm geleceğine egemen olacak ve kendisinden doğan İsrail devletinin temel taşı yerine geçecekti.
Theodor Herzl için yerin hiç değeri yoktu. Kafasındaki devletin çekirdeği olan kendi sömürge kampanyasını, Baron Hirsch’in teklif ettiği gibi ister Arjantin’de ister İngilizlerin görüşlerine uygun bir biçimde Uganda da kurabilirdi. Fakat o dini Siyonistlerin ve Siyon Aşıkları’nın da ilgisini çekmek için Filistin’i tercih ediyordu. Nitekim bu durum başarıya ulaştı ve dini Siyonizm’de olanların birçoğu siyasi Siyonizm’e sessizce geçtiler. Siyasi Siyonizm’in bu kadar etkili olmasının sebebi güçlü ve uydurmacı bir tarih anlatımının olmasıdır. İyi bir araştırma yapılması adına Roger Garaudy’nin İsrail Sorunu ve İsrail Mitleri kitaplarının okunmasını tavsiye ediyoruz.
İnandıkları Eski Ahit analizlerindeki tarih anlayışından şu sonuç çıkıyor: İsa’dan önce bin yılına doğru Juda boyundan bir şef -ki buna 16. yüzyılda paralı asker komutanı derlerdi- Filistinli ve Giritli paralı askerlerinin başına geçerek devrin iki büyüğü olan Babil ve Mısır arasındaki kuvvet dengesinden ustaca yararlandı ve bir krallık kurdu. Giritli ve Filistinli özel muhafızları ile çevrili olarak Kudüs’e yerleşti ve burada öteden beri yaşamakta olan Yevusluların üzerinde saltanat sürmeye başladı. Davut adını taşıyan bu şef, ordusunun üçte birini bir Filistinli olan İttai HaGiti’nin emrine vermişti. Davut Ürdün’de Abşalom’un isyanı ile uğraştığı sırada Ammon Prensi Şobi’den yiyecek yardımı aldı. Davut Kenan ilini hiçbir zaman “Yahudileştirmek” istemiş değildi. Tam tersine çok uluslu bir devlet sahibi olmak istiyordu. Bu devletin içinde çok çeşitli dinler taşıyan ve çeşitli yörelerden gelmiş insanlar serbestçe yaşayabilmekteydi. Davut’un Hititli bir kadından bir oğlu oldu. Adını Süleyman koydular… Süleyman babası Davut’tan sonra tahta geçti ve sahip olduğu devletin “çok uluslu” yapısını sürdürmeye ve genişletmeye büyük özen gösterdi.
Süleyman’ın ölümünden sonra Davut’un krallığı bölündü: Kuzey İsrail ve Güney Yahuda… MÖ 720’de Asurlular İsrail’i işgal etti. MÖ 587’de Yahuda Babillilerin ellerine geçti. Saygın kişiler sürgüne gönderildiler. Pers Kralı Karun, Babil’i zapt ettiği sırada sürgünlülerin eski ülkelerine geri dönmelerine izin verdiyse de çoğu Babil’de kalmayı uygun gördüler. İbraniler yirmi yıl süren acımasız bir boğuşmadan sonra “Haşmonayim” isimli bir krallık kurdular. Ancak bu krallık iç savaşlarla baş edemedi. İsa’nın doğumundan 63 yıl önce Romalı Pompeius geldi ve Filistin’i Roma topraklarına kattı. Ülke önce kukla kral Hirodes’le Roma’ya bağlı bir monarşi, daha sonra Roma’nın bir vilayeti oldu. Buradan sonraki Roma sürecini Bar Kohba Ayaklanması isimli bir videomuzda anlatmıştık, daha detaylı bilgi sahibi olmak için kartlardaki bağlantıya tıklayarak o videoyu da izleyebilirsiniz.
Yetmiş üç yıl süren Davut ve Süleyman peygamberlerin saltanatı. Babil’e sürgün ve geri dönüş… Bütün geri kalan tarih karalanmıştır. Sanki MÖ üç binden İbranilerin gelişine kadar geçen iki bin yıl içinde bu topraklarda hiçbir şey olmamıştır. Ve MS 135 Bar Kohba Ayaklanması’ndan 1948’de İsrail devletinin kuruluşuna kadar bir kere daha geçen iki bin yıllık zaman yine sessizlik içindedir.
Beş bin yıllık bir tarih dönemi içinde bazı ufak olayları seçip ayırarak, birbirine ekleyerek bir tarih efsanesi işte böylece yaratılmıştır… Eski Ahit’e bağlı bu tarih İsrail okullarında resmi tarih dersinde okutulmaktadır. Fakat bunun yanında Katolik akaidi olarak öğretilen “Kutsal Tarih” ve Protestanların pazar mekteplerinde Eski Doğu’nun gerçek tarihini araştırmaya lüzum görmeden, sadece Eski Ahit’e dayanılarak anlatılan hikâyeler de farkında olmayarak siyasi Siyonizm’in propagandasına yaramaktadır. Bu sözlere kulak veren dünyadaki milyonlarca Hristiyan, dünya barışı için Filistin halklarının ölmesi lazım geldiğine inanmakta, kendisini bu inanca adamaktadır. Bu mitoloji, siyasi Siyonizm’in toprak taleplerinden doğmuştur. Toprak işgali ve saldırı gerekçesi olarak var kılınmıştır.
Siyonistlerin bu tarihe ne kadar inandıklarını göstermek için öğretmen olan ve aynı zamanda İsrail’in eski başbakanlarından olan Golda Meir 15 Haziran 1969 tarihinde Sunday Times gazetesine verdiği demeçte şunları söylemiştir:
“Filistinliler yoktur. Yani Filistin’de kendilerini Filistinli sayan ve bizim gelerek onları kapı dışarı edip ülkelerini ellerinden alacağımız bir Filistin halkı yoktur…”
Peki, Siyonistler İngilizlerin de yardımıyla Filistin topraklarına son yüzyılda yerleşebilmeyi nasıl başardılar? Bu da daha sonraki bir videomuzun konusu. Böylece bir videomuzun daha sonuna geldik. Videolarımızdan haberdar olmak için abone olmayı ve bizlere destek olmak için videoyu beğenmeyi unutmayın.
0 Yorum